Ułatwienia dostępu

Informacja dotycząca rozstrzygnięcia nadzorczego

Pani Barbara Brzostowska jest Dyrektorem Szkoły Podstawowej im. Św. Franciszka w Trzciannem .

 Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Podlaskiego stwierdzające nieważność aktu porozumienia dotyczącego umowy o pracę zawartego pomiędzy Gminą Trzcianne a Panią Barbarą Brzostowską jest nieprawomocne  i nie wywiera skutku prawnego i akt organu gminy, którego nieważność stwierdzono, może być wykonywany w okresie tej nieprawomocności; rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody staje się wykonalne dopiero z chwilą uzyskania prawomocności.

Gmina Trzcianne korzystając z ochrony sądowej złoży skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ustawowym terminie 30 dni , żądając uchylenia roztrzygnięcia Wojewody z powodu jego niezgodności z prawem. Poniżej przedstawiamy orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego.

 

Wykonywanie uchwały organu gminy w okresie jej nieprawomocności

 

Wyrok
Naczelnego Sądu Administracyjnego
z dnia 25 listopada 1999 r.
I SA 1483/99

Teza

Stosownie do przepisu art. 98 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.) nieprawomocne rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody nie wywiera skutku prawnego i uchwała organu gminy, której nieważność stwierdzono, może być wykonywana w okresie tej nieprawomocności; rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody staje się wykonalne dopiero z chwilą uzyskania prawomocności.

  • Legalis
  • Ustawa o samorządzie gminnym ,  98 ust. 5


Numer 178814

Skład sądu

Wróblewski Andrzej (przewodniczący)
Poleszak Henryk (sprawozdawca)
Tarno Jan Paweł

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Burmistrza Miasta K. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody (…) z dnia 3 sierpnia 1999 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwał Rady Miejskiej w K. z dnia 29 czerwca i 6 lipca 1999 r. i na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

Uzasadnienie

Wojewoda (…) rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 3 sierpnia 1999 r. nr (…), na podstawie art. 91 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.), orzekł „nieważność uchwał XI sesji Rady Miejskiej w K. z dnia 29.06.1999 r. i z dnia 6.07.1999 r. w całości”.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewoda podał, że XI sesja Rady Miejskiej w K., która odbyła się w dniach 29 czerwca i 6 lipca 1999 r., została zwołana przez osobę nieupoważnioną. Obradom przewodniczył i uchwały podpisał Bogdan Z., który nie jest przewodniczącym Rady Miejskiej w K. w wyniku uchylenia uchwały nr (…) w sprawie wyboru przewodniczącego Rady Miejskiej w K. Fakt zaskarżenia orzeczenia nadzorczego do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Radę nie powoduje prawomocności uchwały uchylonej przez organ nadzoru. W rezultacie uchwały XI sesji Rady Miejskiej w K. zostały podjęte z naruszeniem § 39 statutu Gminy K. oraz art. 19 ust. 2 i art. 20 ustawy o samorządzie gminnym.

Burmistrz Miasta K., działając na podstawie uchwały nr XI/80/99 Rady Miejskiej w K. z dnia 29 czerwca 1999 r., zaskarżył w imieniu Gminy K. wyżej wymienione rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody (…) do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając, że narusza ono art. 2 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. Zdaniem skarżącego, odwołanie i wybór przewodniczącego Rady były zgodne z art. 19 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym.

Wojewoda (…) w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o oddalenie. Wniosek o odrzucenie skargi został uzasadniony tym, że uchwała Rady Miejskiej w K., upoważniająca do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody, podjęta w dniu 29 czerwca 1999 r., nie może być podstawą do złożenia skargi na orzeczenie z dnia 3 sierpnia 1999 r., zwłaszcza że mówi ona o „ewentualnym” wniesieniu skargi. W wypadku nieuwzględnienia wniosku o odrzucenie skargi powinna być ona zdaniem organu nadzoru – oddalona z przyczyn podanych w uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Nie można podzielić stanowiska Wojewody (…), że uchwała Rady Miejskiej w K. z dnia 29 czerwca 1999 r. nr XI/80/99 nie mogła stanowić podstawy wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia 3 sierpnia 1999 r. Przepis art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.) ani inne przepisy prawa nie zawierają warunku podjęcia uchwały o zaskarżeniu rozstrzygnięcia nadzorczego dopiero po jego wydaniu. Dopuszczalne więc było, w ocenie Sądu, wcześniejsze podjęcie tego rodzaju uchwały w sytuacji zbliżającej się przerwy w pracach Rady Miejskiej w K. z powodu okresu urlopowego, w trosce o zachowanie terminu zaskarżenia rozstrzygnięcia organu nadzorczego do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Uchwała wyraźnie przy tym stanowiła, że skargi na rozstrzygnięcia nadzorcze Wojewody mają być wnoszone w razie uchylenia uchwał Rady Miejskiej w K. Dlatego wniosek o odrzucenie skargi należało uznać za chybiony.

Przystępując do oceny zgodności z prawem zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody (…), należy przypomnieć, że rozstrzygnięcie to nawiązuje do faktu stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w K. w sprawie wyboru przewodniczącego tej Rady, co miałoby być powodem sprzeczności z prawem uchwał podjętych pod przewodnictwem Bogdana Z. Jednakże w myśl art. 98 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym „rozstrzygnięcia nadzorcze stają się prawomocne z upływem terminu do wniesienia skargi bądź z datą oddalenia lub odrzucenia skargi przez sąd”. Prawomocność rozstrzygnięcia oznacza, iż jest ono niewzruszalne. W danym wypadku rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody (…), stanowiące przesłankę wydania zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego tego Wojewody z dnia 3 sierpnia 1999 r., nie było prawomocne w chwili podejmowania przez Radę Miejską w K. uchwał unieważnionych tym ostatnim rozstrzygnięciem, gdyż zostało w terminie zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a skarga ta nie była dotychczas rozpoznana przez Sąd. Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest aktem administracyjnym szczególnego rodzaju i nie mają doń zastosowania przepisy kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące wykonalności decyzji administracyjnych.

Wykonalność więc (skuteczność) rozstrzygnięcia nadzorczego wojewody należy łączyć z jego prawomocnością. Oznacza to, że stosownie do art. 98 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym nieprawomocne rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody nie wywiera skutku prawnego i uchwała organu gminy, której nieważność stwierdzono, może być wykonywana w okresie tej nieprawomocności. Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody staje się wykonalne dopiero z chwilą uzyskania prawomocności.

Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody (…) o stwierdzeniu nieważności uchwały o powołaniu przewodniczącego Rady Miejskiej w K. w osobie Bogdana Z. nie stało się prawomocne i nie wywołało skutków prawnych w czasie podejmowania uchwał unieważnionych rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 3 sierpnia 1999 r. W tej sytuacji zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie miało prawnego uzasadnienia.

Dlatego, uwzględniając skargę, na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) należało orzec jak w sentencji.

 

Postanowienie
Naczelnego Sądu Administracyjnego
z dnia 26 maja 2021 r.
III OSK 4686/21

Nietezowane

  • Legalis


Numer 2580462

Skład sądu

Małgorzata Masternak – Kubiak (przewodniczący sprawozdawca)

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 26 maja 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku M. G. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia zastępczego w sprawie ze skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. akt II SA/Rz 608/20 w sprawie ze skargi M. G. na zarządzenie zastępcze Wojewody (…) z dnia (…) lutego 2020 r. Nr (…) w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: umorzyć postępowanie z wniosku o wstrzymanie wykonania zarządzenia zastępczego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. akt II SA/Rz 608/20, oddalił skargę M. G. na zarządzenie zastępcze Wojewody (…) z dnia (…) lutego 2020 r. Nr (…), w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku, wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia zastępczego wniosła M. G. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że wykonanie zarządzenia zastępczego spowoduje wystąpienie trudnych do odwrócenia skutków.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek należy uznać za bezprzedmiotowy.

Zgodnie z art. 98 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1875 ze zm.) rozstrzygnięcia nadzorcze stają się prawomocne z upływem terminu do wniesienia skargi albo z dniem oddalenia lub odrzucenia skargi przez sąd. Odpowiednie stosowanie wskazanego przepisu art. 98 do zarządzeń zastępczych gwarantuje natomiast przepis art. 98a ust. 3 cytowanej ustawy. Zgodnie z przyjętym orzecznictwem sądów administracyjnych prawomocność zarządzenia zastępczego należy łączyć z jego wykonalnością. To oznacza, że zarządzenie zastępcze wojewody staje się wykonalne dopiero z chwilą uzyskania prawomocności, czyli z momentem rozpoznania przez Sąd skargi wniesionej na to zarządzenie lub z momentem bezskutecznego upływu terminu do wniesienia skargi (por. postanowienie NSA z dnia 1 czerwca 2000 r. sygn. akt II SA 1331/2000, sygn. akt II SA 1332/2000, OSP 2000/9, poz. 136; wyrok NSA z dnia 25 listopada 1999 r. sygn. akt I SA 1483/99, ONSA 2000/4 poz. 174). Taki wniosek w odniesieniu do rozstrzygnięć nadzorczych, które są zarządzeniami zastępczymi o stwierdzeniu wygaśnięciu mandatu radnego jest uzasadniony również treścią art. 384 § 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 754 ze zm.)

Oznacza to, że wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zbędny, bowiem zaskarżone przed Sądem pierwszej instancji zarządzenie zastępcze nie podlega wykonaniu aż do czasu uprawomocnienia się wyroku tego Sądu, co powoduje, że postępowanie w sprawie wstrzymania wykonania tego zarządzenia jest bezprzedmiotowe.

Z tych powodów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), orzekł jak w sentencji postanowienia.